Dit bijzondere gebied
Dank zij het
internet en de vele linken die mensen op hun pagina's plaatsen, waardoor zij
informatie met ons willen delen, kwam ineens "het inzicht".
Jaren geleden
heb ik veel alleen gereisd, ook in de Elzas, de
Champagne streek, de Vogezen en omringende gebieden. Als ik in die streek was,
wilde ik er niet meer uit! Het hele gebied gaf me een vrijheidsgevoel en ik
wilde zoveel mogelijk bekijken, voelen en opdoen. Iedere keer als ik dan
eindelijk het gebied weer uitreed, voelde ik spijt, heimwee en zou er het
liefste zo weer naar terug gekeerd zijn.
Later, wel 10
jaar later, ga ik voor het eerst naar Altai, de
trektocht naar Belucha maken. Altai
is nu niet meer weg te denken uit mijn leven en de verbinding met de berg Belucha zit goed verankerd.
Georgine mailde me een keer de www van haar watermolen, Moulin de la Pommeraye, in
Frankrijk en bij het zien van haar fotoos, kreeg ik
het weer. Een ondefinieerbaar gevoel. Als ik het zou omschrijven dan komt het
ongeveer hier op neer: blij, herkenning, heimwee, actie!
Op het moment
dat een vriendin en ik daar naartoe rijden, kom ik de plaatsen tegen welke ik
op eerdere reizen bezocht heb en zo van genoten heb. Ik heb het gevoel weer
"thuis" te zijn! Tijdens de autorit ga ik ineens rechtop zitten en
zeg: "Zie je die paars-blauwe uitstraling ook?
Het lijkt Altai wel. Alleen zijn de kleuren hier iets
meer paars!" We zijn dan nog enige uren rijden van Moulin
de la Pommeraye verwijderd. We zijn echter in HET
gebied, ik voel het aan alles, m'n kruin tintelt.
Als we de
mooie oprijlaan inrijden, voel ik me gelukkig, blij, vrolijk en ook een
spanning. "Hier is iets belangrijks," denk ik en tijdens de
rondleiding van Georgine zie ik de rots. Ik zie ook
ineens allemaal muurtjes van opgestapelde stenen, overwoekerd door mos en
daarop groeien weer plantjes! Hier moet iets gestaan hebben boven op die berg!
De rots blijft me trekken. Ik kan er niet van wegkomen en telkens keren mijn
ogen weer terug naar die rots. Hetzelfde heb ik als ik bij Belucha
ben. Uren kan ik naar Belucha kijken, staren en
fotograferen!
Uit een mooie
pagina op het internet over de Odilia berg had ik al
gelezen over de Krachtplaats voor Vrouwen, een stenen muur, wal, waarvan de
oorsprong nog steeds onbekend is.
Odilia zelf is een vrouw geweest die zich nergens wat van
aantrok, les gaf aan mannen en vrouwen in de kruidengeneeskunde en andere
geheime leer, tegen de wil van de Paus in. Bij haar kwamen mensen uit Ierland,
Schotland, Druïden, Kelten en zelfs het woord: Turkische
mensen wordt in deze website genoemd. Deze Turkische
mensen wonen en leven nu nog steeds in gebieden zoals Siberië en spreken
allen de Turkische taal. Let op het teken in de
cirkel van haar staf: deze tekening kom je op veel Siberische-Altaise
Sjamanen trommels tegen!
Odilia en later ook haar moeder, die zich van haar echtgenoot
liet scheiden, we praten over het jaar (ongeveer) 600-700 na Christus,
verzorgden ook mensen die ziek waren en gaven onderdak aan hen die moesten
vluchten omdat ze meer wisten dan de kerk lief was!!!
Bij het
klooster van Odilia is een heilzame bron voor de
ogen! Odilia werd blind geboren een een monnik uit Schotland, welke haar later heeft opgeleid,
doopte haar met water waarin hij iets had toegevoegd voor haar ogen. Odilia kon daarna weer zien! Kortom, een plaats van
geheimen en wonderen!
Bij het
eerste ontwaken, (bij Georgine) hoor ik muziek. De
muziek klonk vrolijk. Aan de ontbijttafel verneem ik, dat ik niet de enige ben
die bij Georgine muziek gehoord heeft. Ik blijk ook
niet de enige te zijn die hier, op deze bijzondere plaats "iets" ervaart.
Van boven uit
mijn raam zag ik rode dakpannetjes in de heuvel en vroeg aan Georgine wat dat was: "Een bron". Alles begon te
klikken... Odilia, bron, stenen muurtjes... de
rots... die energie, die zo vrolijk en blij maakt... de grote steencirkel
waarin haar watermolen en huis ligt.... het gevoel van vrijheid.. actie... mijn
ervaringen tijdens mijn reizen in deze streken, het energetische veld boven het
klooster van Odilia... piramide - ruit - energie...
en na een beetje staren zie je er het kruis in... tijdloosheid... reizen...
droomreizen - sjamanistische reizen....
Dan ga ik
naar de rots. Ja, ik neem mijn biosensor mee en met de biosensor vinden we de
exacte plaats onder de overhangende rots waar je kan gaan zitten en kan vragen
wat je maar wilt. Wensen, heling, andere vragen waarmee je zit... je kunt zelfs
vragen stellen aan Odilia! De antwoorden sijpelen
druppelsgewijs door en uit de rots druppelen de waterdruppels. Het water
sijpelt de hele dag door de rots naar buiten, langzaam... maar zeker!
Later op de
dag werk ik wat in de bloementuin en hoor telkens het woord:
"origine". Oorsprong... oorspronkelijk en weer komt de herinnering
aan Altai in me boven drijven... Oorsprong, Begin...
De tuin laat ik even voor wat het is en begin de paadjes mosvrij te maken.
Daaronder verschijnen mooie stenen en het water wat over dit paadje stroomt,
komt regelrecht uit de heuvel met de Bron. Kristal helder water en al gauw maak
ik daar dankbaar gebruik van!
Na een paar
dagen vertrekken we weer naar huis en ik moet eerlijk bekennen dat ik dacht:
"Volgende week ben ik hier weer." Thuis ga ik op zoek naar die
internet pagina over de Odilia berg en kan 'm nergens
meer vinden. Gelukkig maar, want daardoor kom ik op een andere pagina, die mijn
beschreven gevoelens met een dreun bevestigen.
Deze pagina
gaat over de 48 ste breedtegraad, welke over de Odiliaberg loopt en de Sterrenweg genoemd wordt. Op deze
breedtegraad en omgeving, staan dwars door Frankrijk allemaal monumentale
bouwwerken. Van sommigen is de oorsprong niet te achterhalen. Er is b.v. langs deze Sterrenweg een ronde kerk, Le Temple, welke bouwstijl wel
voorkomt langs de Siberische lijn van de Turkische
mensen!
Dolmen,
Menhirs, het Feeën bos, de Feeën grot, Bronnen, Druïdenplaatsen
en nog veel meer, staan om en nabij en op deze 48-ste breedtegraad. Ook de
watermolen van Georgine en mijn Berg liggen
"toevallig" op deze 48-ste breedtegraad.
In mijn
achterhoofd weet ik dat ik eens de breedtegraad van Altai
heb opgezocht en de Atlas komt er nu bij. Jawel hoor, raak!
Marnay sur Marne, mijn Berg, de
watermolen van Georgine en het Altai
gebergte (Belucha) liggen beiden op de 48 ste breedtegraad! Tyungur het
plaatsje in Altai van waaruit we de trektocht naar Belucha beginnen, de inwijdingsplaats van de Sjamanen,
alles ligt in en om hetzelfde gebied! Op dezelfde "draad". Tyungur betekent: Tamboerijn van de Sjamaan.
Inderdaad ben
ik alweer heel snel terug bij Moulin de la Pommeraye van Georgine en met de
uitgeprinte Sterrenweg gaan we op route naar de Dolmen, vlak bij Marnay sur Marne. Het gebied is
afgezet, we kunnen er niet dichtbij komen. Echter... we staan samen stil en
kijken...en voelen! Niet denken, niet praten, alleen maar kijken en voelen...
Het is net een mens.
Door het
onafgebroken kijken en niet praten, staat de Dolmen 's nachts nog op mijn
netvlies en ik ga, met de methode die we van Olga Kharitidi geleerd hebben in
verbinding met deze Dolmen-mens. Ik vraag: "Waar
komen jullie vandaan?" Ik kom met een sneltreinvaart uit bij Belucha en daar ga ik door "de poort". Ik zie een
soort bergwand, met allemaal witte piramide toppen, het lijkt wel een witte
Kroon. Verblindend wit licht, dat zeer doet aan m'n
ogen. Daarna verandert het beeld en wordt me een lijn, een draad getoond die
naar het westen loopt, waarop ik allemaal gebouwen zie staan. Hoge- oude- en
moderne gebouwen met antenne's erop, radar draait op
een ander gebouw, ik zie een schotelantenne op een gebouw en de gebouwen staan
allemaal achter elkaar, op één lijn.
"Zenders,
ontvangers", schiet het door me heen. Al die gebouwen en monumentale
plekken op deze draad zijn zend-en ontvangststations.
Stenen die spreken! Die door kunnen zenden. Ineens denk in aan het ondezoek van Professor Alexander Trofimov
in Novosibirsk. Met meet instrumenten in grotten, op
dezelfde tijd op verschillende plaatsen op de wereld, kunnen ze beelden opvangen
van elkaar, vanuit die grotten. Met Kirlianfotografie
zijn ze in staat de aura van handafdrukken, die op de wanden getekend- en
geschilderd staan, nog zichtbaar te maken.
En nu kom ik
aan bij de Legende van Belovodia, welke te lezen is
in het boek van Olga Kharitidi:
"Het pad naar de Sjamaan", op blz. 223:
Er wordt over
een zeer oude beschaving - cultuur geschreven, welke door de rondtrekkenden, met de huidige namen: nomaden, zigeuners,
indianen, etc. over de hele wereld is doorgegeven.
De Oudsten en
de Leraren bleven in HET gebied (Altai-Shamballa) en
"bestuurden hun leven (van de rondtrekkenden)
via verbindingen met hun priesters en rituelen.
De draad, deze
verbinding, die hen met deze beschaving, oude cultuur verbond is door de
strijd om het bestaan meer en meer verborgen geraakt, maar nooit verloren
gegaan!
"Deze
verbinding, het gebied rond de 48ste breedtegraad, met de Oudsten en de Leraren wordt tot
op de dag van vandaag levend gehouden." en voert ons terug naar het
Begin...
...naar de Oudsten ...naar de
Leraren....
naar Shamballa-Belovodia.
Vakantie op De
Berg in Frankrijk op de 48-ste breedtegraad: De Sterrenweg.
Moulin de la Pommeraye
van Georgine Het huis van Georgine,
bij de watermolen en de rots op de 48-ste breedtegraad, is te huur voor
vakanties, familie bijeenkomsten en/of vrienden groepen!
De Sterrenweg in Frankrijk Heel veel informatie in deze site. Klik
ook eens op de namen van de auteurs die genoemd worden en je zult de heilige
geometrie in Frankrijk kunnen bekijken.
Een soortgelijk verhaal uit Rusland.
Deze
site, van Sergey Kozhikov
is vertaald uit het Russisch naar het Engels door de AltaVista
Translation en grammaticaal rammelt het erg. Echter,
de essentie is te volgen. Een zeer bijzonder verhaal over de Dolmen in Rusland
en sluit wonderbaarlijk aan bij de legende van Belovodia-Shamballa
in het boek: Het pad naar de Sjamaan van Olga Kharitidi. Deze dolmen staan in de Krasnodar
Krai langs de Oostkust van de Zwarte Zee. Ik heb zijn
link gevonden in de Russische Dolmen site. Die link staat hieronder.
Bovenin deze Russische Dolmen site kan je klikken op English. Zoiets heb je nog nooit gezien!!!
Foto van de dolmen: Fransje
Bik.
Shamballa: schilderij van Nicholas Roerich.
Ste. Odilia met
staf: ansichtkaart.
Gezocht
100 gemotiveerde mensen die tussen de 2,5 kg en 25 kg willen afvallen. En willen deelnemen aan een
nieuw wetenschappelijk onderzoek.